Warunkiem prawidłowego wykonania takiej ściany jest zapewnienie ciągłości izolacji termicznej na całej jej powierzchni oraz odpowiednie powiązanie warstwy elewacyjnej z konstrukcją nośną. Warstwa elewacyjna musi być traktowana jako ściana samonośna, oparta na odpowiednio szerokim fundamencie lub - w przypadku niskich obiektów - na dobranej pod względem wytrzymałości konsoli nośnej.
Ścianę elewacyjną można murować równocześnie z wznoszeniem ścian nośnych, co eliminuje konieczności ustawiania rusztowań stałych przy pracach wykończeniowych, a ewentualne spoinowanie, impregnowanie lub malowanie wykonuje się później np. z podnośników lub rusztowań przestawnych. Warto zwrócić uwagę na dobór materiałów ściennych (elewacyjnych i nośnych) pod kątem ich wysokości.
Najlepiej, jeśli element nośny będzie miał wysokość odpowiadającą pełnej wielokrotności cegły elewacyjnej (łącznie ze spoinami), co zapobiegnie konieczności doginania kotew. Wznoszenie rozpoczyna się od wymurowania ściany nośnej z jednoczesnym osadzeniem kotew mocujących.
Następnie nabija się płyty styropianowe na wystające kotwy w dwóch warstwach, przy czym wewnętrzna płyta powinna być o ok. 10 cm niższa. Ścianę elewacyjną muruje się następnie do wysokości niższej warstwy styropianu, a wystające kotwy umieszcza w spoinach poziomych. Należy przyjąć zasadę, że styropian wystaje zawsze ponad poziom muru.
Umożliwia to łatwe usunięcie resztek zaprawy, która może spadać na powierzchnię styku płyt i spowodować powstanie miejsc o gorszej izolacji cieplnej. W miejscach ościeży warto umieścić obramowanie zakotwione w warstwie nośnej, które ułatwi stawianie ścian i ochroni izolacje przed uszkodzeniem.
Fotografia tytułowa: Xella
Najczęściej komentowane