Tarasy tego typu spotykane są bardzo często, poziom ich nawierzchni odpowiada najpopularniejszej głębokości posadowienia budynków. Taki taras można powiązać z ogrodem równie efektownie, jak taras na gruncie. Wystarczy obsypać jego konstrukcję ziemią lub otoczyć go szerokimi schodami o łagodnym spadku.
Tarasy nad gruntem wykonuje się jako konstrukcje betonowe lub drewniane. W obu przypadkach, niezależnie od poziomu wyniesienia, traktowane są jako konstrukcje stropowe. Dlatego też niezbędne są obliczenia wykonane przez konstruktora z uprawnieniami, które określą rozpiętość i nośność tarasu.
Każdy taras nad gruntem wymaga wykonania fundamentu poniżej głębokości przemarzania. Najlepiej przygotować taki fundament podczas budowy fundamentów całego budynku i dlatego nad ewentualnymi zmianami powierzchni czy umiejscowienia tarasu warto zastanowić się już na etapie opracowywania projektu domu.
Najlepiej, aby fundament tarasu był konstrukcją samonośną. Pozwoli to bowiem oddzielić go od budynku dylatacją.
Podbudową tarasu z betonu powinna być ława fundamentowa oraz niewysokie ścianki nośne (żelbetowe lub murowane), ewentualnie słupy połączone podciągami. Samą płytę można wylać w deskowaniu, po ułożeniu zbrojenia, lub wykonać w technologii stropu gęstożebrowego (np. teriva).
Pod taras o konstrukcji drewnianej wystarczą fundamenty punktowe (tzw. stopy fundamentowe), stanowiące podwalinę dla betonowych słupków nośnych. Powinny one wystawać na ok. 30 cm ponad poziom gruntu. Z wierzchu należy je zabezpieczyć warstwą papy podkładowej, która zapobiegnie przenikaniu wilgoci do drewnianych elementów konstrukcji.
Rozstaw słupków nie może być większy niż 4 m, gdyż będą się na nich opierać ciężkie drewniane podciągi, podtrzymujące żebrową konstrukcję tarasu. Żebra (5-7 cm grubości) mocuje się do podciągów w rozstawie nie mniejszym niż 90 cm. Na tak przygotowanej konstrukcji układa się następnie deski tarasowe. Jeżeli zachowamy odstępy pomiędzy deskami (1-2 cm), zapewnimy skuteczne odwodnienie tarasu. Przy ścianie budynku warto jednak zamontować tzw. fartuch (kołnierz z blachy), chroniący elewację przed zamoknięciem.
(Fotografia tytułowa: DLH Poland)
Najczęściej komentowane