Natomiast do wad można zaliczyć niską odporność na długotrwałe zawilgocenie i niższą niż u tynków tradycyjnych odporność na uszkodzenia mechaniczne. Prawie wszystkie rodzaje tynków gipsowych mogą być nakładane jako jednowarstwowe, co znacznie przyspiesza ich wykonanie, a krótki czas wysychania (przeciętnie do 14 dni) pozwala na uniknięcie dłuższych przerw przy pracach wykończeniowych.
Do pokrywania ścian wykonanych z tradycyjnych materiałów - cegieł i pustaków ceramicznych, drobnowymiarowych elementów betonowych, bloczków z betonu komórkowego i silikatów murowanych na zwykłą spoinę - stosowane są tynki pocienione o średniej grubości 10-15 mm.
Producenci oferują kilka odmian tynków gipsowych, różniących się twardością powierzchni, preferowanym sposobem jej wykończenia (zacierana, filcowana, strukturyzowana lub zaciągana). Czas ich wiązania z reguły przekracza 3 godziny, co ułatwia organizację prowadzonych robót. Ze względu na duże zużycie masy tynkarskiej (średnio 12 kg/m²), na większe budowy materiał dostarczany jest w firmowych silosach współpracujących z podajnikami pneumatycznymi transportującymi suchą zaprawę do agregatów tynkarskich.
Przy mniejszym zakresie robót wykorzystuje się zaprawy workowane, przystosowane do ręcznego mieszania i nanoszenia.
(Fotografia tytułowa: Knauf)