Beton komórkowy to popularny, „przyjazny" użytkownikom materiał budowlany, którego najbardziej cenionymi cechami są: łatwość obróbki (można go ciąć zwykłą piłką do drewna), lekkość oraz precyzja wymiarowa (do murowania można używać cienkowarstwowych zapraw klejowych).
Z materiału tego wytwarza się kilka typów bloczków o zróżnicowanej gęstości. Odmiany 400 i 500 (najniższa gęstość) mogą służyć do budowy ścian jednowarstwowych, gdyż cechuje je wysoka ciepłochronność.
Trzeba jednak pamiętać, że niska gęstość ma wpływ na wytrzymałość materiału. Na ścianie z odmian 400 i 500 nie powinno wieszać się ciężkich przedmiotów. Rozwiązaniem problemu może być miejscowe zastąpienie betonu komórkowego innym materiałem, albo też zmiana koncepcji umeblowania domu. Bloczki o wyższej gęstości (odmian 600 i 700) mogą przenosić znacznie większe obciążenia, ale jako materiał przeznaczony na ściany zewnętrzne wymagają dodatkowej warstwy izolacji cieplnej.
 |
| Beton komórkowy (fot.Prefbet) |
Inną ważną cechą betonu komórkowego jest wysoka paroprzepuszczalność. Dlatego też warto go zestawiać z wełną mineralną, która ma podobną cechę. Znaczna nasiąkliwość bloczków z betonu komórkowego sprawia, że nie stosuje się ich do wykonywania ścian piwnicznych.
Podczas budowy należy pamiętać, aby chronić je przed zamoczeniem (trudno je wysuszyć). Długotrwale zawilgocenie sprawia natomiast, że bloczki tracą swoją wytrzymałość.
Najczęściej komentowane